سندروم روده تحریک پذیر یا IBS

سندرم روده تحریک پذیر Irritable bowel syndrome (IBS) یک اختلال شایع است که روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم و نشانه ها عبارتند از گرفتگی، درد شکم، نفخ، گاز، و اسهال یا یبوست، یا هر دو. IBS گروهی از علائم روده است که به طور معمول در کنار هم اتفاق می افتند. علائم از نظر شدت و مدت زمان در افراد مختلف متفاوت هستند. IBS در برخی موارد می تواند باعث آسیب روده شود. با این حال ، این چندان شایع نیست. IBS یک بیماری مزمن است که شما باید آن را در طولانی مدت مدیریت کنید.

IBS همچنین به عنوان روده بزرگ اسپاستیک، روده بزرگ تحریک پذیر، کولیت مخاطی و کولیت اسپاستیک شناخته می شود. این یک بیماری مجزا از بیماری التهابی روده است و به دیگر شرایط روده مربوط نمی شود.

تنها تعداد اندکی از افراد مبتلا به IBS دارای علائم و نشانه های شدید هستند. برخی از افراد با مدیریت رژیم غذایی، سبک زندگی و استرس، می توانند علائم خود را کنترل کنند. علائم شدیدتر را می توان با دارو و مشاوره درمان کرد.

IBS باعث ایجاد تغییر در بافت روده یا افزایش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ نمی شود.

علائم و نشانه های روده تحریک پذیر

علائم و نشانه های IBS متفاوت هستند، اما معمولاً برای مدت طولانی وجود دارند. متداول ترین آنها عبارتند از:

• درد شکم، گرفتگی یا نفخی که به عبور یک حرکت روده مربوط می شود.
• تغییر در ظاهر حرکت روده.
• تغییر در تعداد دفعات حرکت روده.

علائم دیگری که اغلب مرتبط هستند عبارتند از نفخ، افزایش گاز یا وجود مخاط در مدفوع.

سندروم روده تحریک پذیر یا IBS

چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورتی که به طور دائم شاهد تغییراتی در عادات روده یا دیگر علائم و نشانه های IBS هستید، به پزشک خود مراجعه کنید. آنها ممکن است وضعیت جدی تری مانند سرطان روده بزرگ را تشخیص دهند. علائم و نشانه های جدی تر عبارتند از:

• کاهش وزن
• اسهال شبانه
• خونریزی از مقعد
• کمبود آهن آنمی
• استفراغ بدون دلیل
• مشکل در بلع
• درد مداوم که با عبور گاز یا حرکت روده تسکین نمی یابد.

علل بروز سندروم روده تحریک پذیر

علت دقیق IBS مشخص نیست. عواملی که به نظر می رسد نقش داشته باشند عبارتند از:

• انقباضات عضلانی در روده. دیوارهای روده با لایه هایی از عضله پوشانده شده اند که هنگام حرکت و عبور مواد غذایی از دستگاه گوارش منقبض می شوند. انقباضاتی که قوی تر و طولانی تر از حد معمول هستند، می توانند باعث ایجاد گاز، نفخ و اسهال شوند. انقباضات ضعیف روده می توانند عبور مواد غذایی را کند نمایند و منجر به سفت و خشک شدن مدفوع شوند.
• سیستم عصبی. ناهنجاری اعصاب موجود در دستگاه گوارش شما ممکن است باعث شود وقتی شکم شما در نتیجه گاز یا مدفوع کشیده می شود، ناراحتی بیشتر از حد طبیعی را تجربه کنید. سیگنال های بین مغز و روده که هماهنگی ضعیفی دارند، می توانند باعث شوند بدن شما نسبت به تغییراتی که به طور معمول در روند گوارش رخ می دهند، واکنش بیش از حد نشان دهد و منجر به بروز درد، اسهال یا یبوست شود. علائمی مانند نفخ و گاز معمولاً بعد از حرکت روده از بین می روند.
• عفونت شدید. IBS می تواند پس از یک دوره اسهال شدید (گاستروانتریت gastroenteritis) ناشی از باکتری یا ویروس ایجاد شود. IBS همچنین ممکن است با باکتری های اضافی در روده (رشد بیش از حد باکتری ها) همراه باشد.
• استرس اولیه زندگی. افرادی که، به ویژه در کودکی، در معرض حوادث استرس زا قرار دارند، به نظر می رسد علائم بیشتری از IBS داشته باشند.
• تغییر در میکروب های روده. مثال ها عبارتند از تغییرات در باکتری ها، قارچ ها و ویروس هایی، که به طور معمول در روده ها زندگی می کنند و در سلامتی نقش اساسی ایفا می کنند. تحقیقات نشان می دهند که میکروب ها در افراد مبتلا به IBS ممکن است با افراد سالم تفاوت داشته باشند.

محرک های عود علائم سندروم روده تحریک پذیر

علائم IBS می توانند با موارد زیر تشدید شوند:

• غذا. نقش آلرژی به مواد غذایی یا عدم تحمل در IBS کاملاً کشف نشده است. حساسیت غذایی واقعی به ندرت باعث بروز IBS می شود. اما بسیاری از افراد وقتی غذاها یا نوشیدنی های خاصی از جمله گندم، لبنیات، مرکبات، لوبیا، کلم، شیر و نوشیدنی های گازدار می خورند یا می نوشند، علائم بدتری دارند.
• استرس. بیشتر افراد مبتلا به IBS در طول دوره های افزایش استرس، بدتر شدن یا تکرار بیشتر علائم را تجربه می کنند. اما گرچه استرس ممکن است علائم را تشدید کند، اما باعث بروز آنها نمی شود.

سندروم روده تحریک پذیر یا IBS

عوامل خطر افزایش دهنده بروز سندروم روده تحریک پذیر

بسیاری از افراد گاهگاهی علائم و نشانه های IBS را دارند. اما احتمال اینکه شما سندروم روده تحریک پذیر داشته باشید بیشتر خواهد بود اگر:

• جوان هستید. IBS بیشتر در افراد زیر 50 سال اتفاق می افتد.
• زن هستید. IBS بین زنان شایع تر است. درمان استروژن قبل یا بعد از یائسگی نیز یکی از عوامل خطر برای IBS است.
• سابقه خانوادگی IBS داشته باشید. ژن ها ممکن است نقش داشته باشند، همانطور که ممکن است عوامل مشترک در محیط خانواده یا ترکیبی از ژن ها و محیط زیست داشته باشند.
• اضطراب، افسردگی یا سایر مشکلات سلامت روان را داشته باشید. سابقه سوء استفاده جنسی، جسمی یا عاطفی نیز ممکن است یک عامل خطر باشد.

عوارض ناشی از سندروم روده تحریک پذیر

یبوست یا اسهال مزمن می تواند باعث بواسیر شود.

علاوه بر این، IBS می تواند با موارد زیر همراه باشد:

• کیفیت پایین زندگی. بسیاری از افراد مبتلا به IBS متوسط ​​تا شدید، کیفیت پایین زندگی خود را گزارش می کنند. تحقیقات نشان می دهند که افراد مبتلا به IBS سه برابر بیشتر از افراد بدون علائم روده روزهای کار را از دست می دهند.
• اختلالات خلقی. تجربه علائم و نشانه های IBS می تواند منجر به افسردگی یا اضطراب شود. افسردگی و اضطراب همچنین می تواند IBS را بدتر کند.

سندروم روده تحریک پذیر یا IBS

روده تحریک پذیر چگونه تشخیص داده می شود؟

هیچ آزمایشی برای تشخیص قطعی IBS وجود ندارد. پزشک شما احتمالاً با جمع آوری سوابق کامل پزشکی، معاینه جسمی و آزمایشات شروع می کند تا بیماری های دیگر مانند بیماری سلیاکceliac  را رد کند.

پزشک شما پس از رد شرایط دیگر، احتمالاً از یکی از این مجموعه ضوابط تشخیصی برای IBS استفاده می کند:

• معیار رم Rome criteria. این معیارها شامل دردهای شکمی و ناراحتی هایی هستند که به طور متوسط در طول سه ماه ​​حداقل یک روز در هفته طول می کشد، که حداقل با دو مورد از این عوامل همراه است: درد و ناراحتی به دفع مدفوع مربوط است، تعداد دفعات دفع مدفوع تغییر می کند، یا غلظت مدفوع تغییر می کند.
• نوع IBS. به منظور درمان، IBS می تواند بر اساس علائم شما به سه نوع تقسیم شود: یبوست غالب، اسهال غالب یا مخلوط.

پزشک شما همچنین به احتمال زیاد ارزیابی خواهد کرد که آیا شما علائم یا نشانه های دیگری دارید که ممکن است نشان دهنده یک بیماری جدی تر دیگر باشد. این علائم و نشانه ها شامل موارد زیر هستند:

• شروع علائم و نشانه ها بعد از 50 سالگی
• کاهش وزن
• خونریزی از مقعد
• تب
• حالت تهوع یا استفراغ مکرر
• درد شکم، به خصوص اگر به حرکت روده مربوط نباشد، یا در شب رخ دهد.
• اسهال که مداوم است یا شما را از خواب بیدار می کند.
• کم خونی مربوط به آهن کم.

در صورتی که رژیم غذایی خاصی را اتخاذ کرده باشید یا برای مدتی گروه های غذایی خاص را برای رد هرگونه آلرژی غذایی قطع کرده باشید، ممکن است با ظهور علائم IBS شما ارتباط داشته باشد.

اگر این علائم یا نشانه ها را دارید، یا اگر درمان اولیه برای IBS عمل نمی کند، به احتمال زیاد به آزمایش های اضافی نیاز خواهید داشت.

تست های اضافی

پزشک شما ممکن است چندین آزمایش توصیه کند: از جمله آزمایش مدفوع برای بررسی عفونت یا مشکلات مربوط به توانایی روده در دریافت مواد مغذی از مواد غذایی (سوء جذب). همچنین ممکن است تعدادی آزمایش دیگر برای رد کردن دیگر علل علائم شما انجام شوند.

فرایندهای تشخیصی می توانند شامل موارد زیر باشند:

• کولونوسکوپی. پزشک شما از یک لوله کوچک و انعطاف پذیر برای بررسی کل طول روده بزرگ استفاده می کند.
• عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس یا سی تی اسکن. این آزمایشات، تصاویری از شکم و لگن شما بدست می دهند که ممکن است به پزشک شما اجازه دهند دیگر دلایل علائم شما را رد کند، به خصوص اگر درد شکم داشته باشید. پزشک ممکن است روده بزرگ شما را با مایع (باریم) پر کند تا هر گونه مشکل در تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس بیشتر قابل مشاهده شود. این تست باریم گاهی اوقات سری GI تحتانی نامیده می شود.
• آندوسکوپی فوقانی. یک لوله طولانی و انعطاف پذیر در گلوی شما و داخل لوله ای قرار داده می شود که دهان و معده شما را به یکدیگر وصل می کند (مری). یک دوربین در انتهای لوله به پزشک این امکان را می دهد تا دستگاه گوارش فوقانی شما را بررسی نماید و یک نمونه بافت (بیوپسی) از روده کوچک و مایع موجود در آن بگیرد تا رشد بیش از حد باکتری ها را بررسی نماید. پزشک شما در صورت مشکوک بودن به وجود بیماری سلیاک، ممکن است آندوسکوپی را توصیه کند.

تست های آزمایشگاهی می توانند شامل موارد زیر باشند.

• تست های عدم تحمل لاکتوز. لاکتاز آنزیمی است که شما برای هضم قند موجود در محصولات لبنی به آن نیاز دارید. اگر بدن شما لاکتاز را تولید نکند، ممکن است مشکلاتی شبیه به مواردی داشته باشید که در نتیجه IBS بوجود می آیند، جمله درد شکم، گاز و اسهال. پزشک شما ممکن است دستور انجام یک تست تنفس را بدهد یا از شما بخواهد به مدت چند هفته شیر و فراوردهای شیر از رژیم غذایی خود حذف کنید.
• تست نفس برای رشد بیش از حد باکتری ها. تست تنفس همچنین می تواند مشخص کند که آیا رشد بیش از حد باکتری در روده کوچک خود دارید یا خیر. رشد بیش از حد باکتری در بین افرادی شایع تر است که جراحی روده انجام داده اند یا دیابت یا بیماری دیگری دارند که باعث کند شدن روند هضم می شود.
• تست های مدفوع. در صورت داشتن اسهال مزمن، ممکن است مدفوع شما برای باکتری ها یا انگل ها، یا یک مایع گوارشی تولید شده در کبد (اسید صفراوی)، مورد بررسی قرار گیرد.

سندروم روده تحریک پذیر یا IBS

درمان های سندروم روده تحریک پذیر

درمان IBS روی تسکین علائم متمرکز است تا بتوانید تا حد امکان زندگی عادی داشته باشید.

علائم و نشانه های خفیف اغلب با مدیریت استرس و با ایجاد تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی شما قابل کنترل هستند. موارد زیر را امتحان کنید:

• از غذاهایی که علائم شما را تحریک می کنند اجتناب کنید.
• غذاهای حاوی فیبر زیاد بخورید.
• مایعات به مقدار زیاد بنوشید.
• به طور منظم ورزش کنید.
• به اندازه کافی بخوابید.

پزشک ممکن است پیشنهاد کند که موارد زیر را از رژیم غذایی خود حذف کنید:

• غذاهای حاوی گاز زیاد. در صورت تجربه کردن نفخ یا گاز، ممکن است لازم باشد از مواردی مانند نوشیدنی های گازدار و الکلی و غذاهای خاصی که ممکن است منجر به افزایش گاز شوند اجتناب کنید.
• گلوتن. تحقیقات نشان می دهند که برخی از افراد مبتلا به IBS در صورت متوقف کردن خوردن گلوتن (گندم ، جو و چاودار) حتی اگر بیماری سلیاک نداشته باشند، علائم اسهال آنها بهبود می یابد.
• FODMAP ها. برخی از افراد نسبت به برخی از کربوهیدرات ها مانند فروکتوز، فروکتان، لاکتوز و سایر موارد حساس هستند، که به تحت عنوان FODMAP ها (fermentable oligosaccharides, disaccharides, monosaccharides and polyols) شناخته می شوند- الیگوساکاریدهای قابل تخمیر، دیزاکاریدها، مونوساکاریدها و پلیول. FODMAP ها در غلات خاص، سبزیجات، میوه ها و محصولات لبنی یافت می شوند.

یک متخصص تغذیه می تواند در این تغییرات رژیم غذایی به شما کمک کند.

اگر مشکلات شما متوسط ​​یا شدید هستند، پزشک ممکن است مشاوره را پیشنهاد کند- به خصوص اگر افسردگی دارید یا استرس شما تمایل به بدتر کردن علائم دارند.

علاوه بر این، بر اساس علائم شما، پزشک شما ممکن است داروهای زیر را توصیه کند:

• مکمل های فیبر. مصرف مکملی مانند پسیلیوم psyllium (متاموسیل Metamucil) با مایعات ممکن است به کنترل یبوست کمک کند.
• ملین ها. اگر فیبر به یبوست کمک نکند، پزشک شما ممکن است ملین های بدون نسخه، مانند منیزیم هیدروکساید magnesium hydroxide (شیر منیزیم فیلیپس) خوراکی یا پلی اتیلن گلیکول polyethylene glycol (میرالکس Miralax) توصیه کند.
• داروهای ضد اسهال. داروهای بدون نسخه، مانند لوپرامیدloperamide (Imodium A-D) می توانند به کنترل اسهال کمک کنند. پزشک شما همچنین ممکن است یک داروی متصل شونده به اسید صفراوی، مانند کلستیرامینcholestyramine  (Prevalite) ، کولستیپولcolestipol  (Colestid)، یا کولسولام colesevelam  (Welchol) را تجویز کند. متصل شونده ها به اسید صفراوی می توانند باعث نفخ شوند.
• داروهای آنتی کولینرژیک. داروهایی مانند دیسیکلومین dicyclomine (Bentyl) می توانند به تسکین اسپاسم روده دردناک کمک کنند. آنها گاهی اوقات برای افرادی که اسهال دوره ای دارند تجویز می شوند. این داروها به طور کلی بی خطر هستند اما می توانند باعث بروز یبوست، خشکی دهان و تاری دید شوند.
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای. این نوع داروها برای کمک به کاهش درد، می توانند به تسکین افسردگی کمک کنند و همچنین فعالیت نورون هایی که روده ها را کنترل می کنند را نیز مهار کنند. اگر بدون افسردگی اسهال و درد شکم دارید، پزشک شما ممکن است دوز پایین تر از مقدار عادی ایمیپرامینimipramine (Tofranil)، دسی پرامینdesipramine  (Norpramin) یا نورتریپتیلینnortriptyline  (Pamelor) را پیشنهاد کند. عوارض جانبی- که در صورت مصرف دارو در هنگام خواب ممکن است کاهش یابند- می تواند شامل خواب آلودگی، تاری دید، سرگیجه و خشکی دهان باشند.
• داروهای ضد افسردگی SSRI. در صورتی که افسرده هستید و درد و یبوست دارید، داروهای ضد افسردگی مهار کننده های انتخابی بازجذب مجدد سروتونین مانند فلوکستینfluoxetine (Prozac، Sarafem)، یا پاروکستینparoxetine  (Paxil) ممکن است به شما کمک کنند.
• داروهای ضد درد. پرگابالینPregabalin (Lyrica) گاباپنتینgabapentin  (Neurontin) ممکن است درد یا نفخ شدید را کاهش دهند.

سندروم روده تحریک پذیر یا IBS

داروهایی که به صورت ویژه برای IBS تجویز می شوند:

داروهای تأیید شده برای افراد خاص مبتلا به IBS عبارتند از:

• آلوسترونAlosetron (Lotronex). آلوسترون برای آرام کردن روده بزرگ و کند کردن حرکت مدفوع در امتداد روده تحتانی طراحی شده است. آلوسترون فقط می تواند توسط پزشکانی تجویز شود که در یک برنامه ویژه ثبت نام کرده اند، و برای موارد شدید اسهال غالب در زنان مبتلا بهIBS  در نظر گرفته شده است که به سایر درمان ها پاسخ نداده اند، و برای استفاده توسط مردان تأیید نشده است. این امر با عوارض جانبی نادر اما مهم مرتبط بوده است، بنابراین تنها باید زمانی در نظر گرفته شود که سایر درمان ها موفق نباشند.
• الوکسادولینEluxadoline (Viberzi). الوکسادولین با کاهش انقباضات عضلانی و مایعات ترشح شده در روده، و افزایش حجم عضلات در روده، می تواند اسهال را تسهیل کند. عوارض جانبی می توانند شامل حالت تهوع، درد شکم و یبوست خفیف باشند. الکوسادولین همچنین با پانکراتیت همراه بوده است، که می تواند در افراد خاص جدی و شایع تر باشد.
• ریفاکسیمینRifaximin (Xifaxan). این آنتی بیوتیک می تواند رشد بیش از حد باکتری ها و اسهال را کاهش دهد.
• لوبیپروستون Lubiprostone (Amitiza). لوبیپروستون می تواند ترشح مایعات درون روده کوچک شما را افزایش دهد تا به عبور مدفوع کمک کند. این مورد برای زنان مبتلا به IBS که یبوست دارند تأیید شده است و به طور کلی فقط برای زنان با علائم شدید که به سایر درمان ها پاسخ نداده اند، تجویز می شود.
• لیناکلوتیدLinaclotide (Linzess). لیناکلوتید همچنین می تواند ترشح مایعات داخل روده کوچک شما را افزایش دهد تا به عبور مدفوع کمک کند. لیناکلوتید می تواند باعث اسهال شود، اما مصرف دارو 30 تا 60 دقیقه قبل از غذا ممکن است کمک کند.

مانند هر داروی دیگری، هنگام در نظر گرفتن یک داروی جدید، مهم است که به پزشک خود در مورد چیزهایی که قبلاً مصرف می کرده اید، از جمله داروهای گیاهی و داروهای بدون نسخه اطلاع دهید. این به پزشک شما کمک خواهد کرد تا از هر دارویی اجتناب کنبد که می تواند با آنچه در حال حاضر مصرف می کنید تداخل پیدا کند.

درمان های احتمالی آینده

محققان در حال بررسی درمان های جدید برای IBS هستند، مانند پیوند میکروبیوتای مدفوع (FMT) هستند. FMT که در حال حاضر آزمایشی تلقی می شود، با قرار دادن مدفوع فرآوری شده شخص دیگر در روده بزرگ شخص مبتلا به IBS، باکتری های روده سالم را بازیابی می کند. آزمایشات بالینی برای مطالعه پیوند مدفوع در حال حاضر در حال انجام هستند.

سبک زندگی و داروهای خانگی

تغییرات ساده در رژیم غذایی و سبک زندگی شما اغلب تسکین IBS را در پی دارند. بدن شما برای پاسخ به این تغییرات به زمان نیاز دارد. موارد زیر را امتحان کنید:

• فیبر را امتحان کنید. فیبر به کاهش یبوست کمک می کند اما می تواند گاز و گرفتگی را بدتر کند. افزودن آرام مقدار فیبر موجود در رژیم غذایی خود را طی یک دوره چند هفته ای با غذاهایی مانند غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و لوبیا امتحان کنید. یک مکمل فیبر، نسبت به غذاهای غنی از فیبر، ممکن است کمتر باعث ایجاد گاز و نفخ شود.
• از غذاهای مشکل دار خودداری کنید. غذاهایی را که باعث ایجاد علائم شما می شوند ، از بین ببرید.
• در زمان های منظم غذا بخورید. وعده های غذایی را حذف نکنید، و سعی کنید هر روز تقریباً در همان ساعت غذا بخورید تا به تنظیم عملکرد روده کمک کنید. اگر اسهال دارید، ممکن است متوجه شوید که خوردن وعده های غذایی کوچک با تعداد دفعات بیشتر باعث می شود احساس بهتری داشته باشید. اما اگر یبوست دارید، خوردن مقادیر بیشتر غذاهای حاوی فیبر بالا ممکن است به حرکت مواد غذایی از درون روده کمک کند.
• به طور منظم ورزش کنید. ورزش به تسکین افسردگی و استرس کمک می کند، انقباضات طبیعی روده شما را تحریک می کند، و می تواند به شما کمک کند در مورد خود احساس بهتری داشته باشید. در مورد یک برنامه ورزشی از پزشک خود سؤال کنید.
• قطع نوشیدنی های کافئین دار، زیرا کافئین روده ها را تحریک می کند.
• پرهیز از خوردن غذاهای سرخ شده یا تند.

طب جایگزین

نقش درمانی های جایگزین در تسکین علائم IBS نامشخص است. قبل از شروع هر یک از این روش های درمانی از پزشک خود سؤال کنید. روش های درمانی جایگزین عبارتند از:

• هیپنوتیزم. یک فرد حرفه ای آموزش دیده به شما می آموزد که چگونه وارد یک حالت آرام شوید و سپس شما را در آرام کردن عضلات شکمی راهنمایی می کند. هیپنوتیزم ممکن است درد و نفخ شکم را کاهش دهد. مطالعات متعددی اثربخشی طولانی مدت هیپنوتیزم برای IBS را حمایت می کنند.
• نعناع. مطالعات نشان می دهند، در افراد مبتلا به IBS که اسهال دارند، یک قرص که به صورت مخصوص روکش شده است و به آرامی روغن نعناع را در روده کوچک (روغن نعناع دارای روکش با پوشش روده ای) آزاد می کند، نفخ، فوریت، درد شکم و درد هنگام عبور مدفوع را کاهش می دهد.
• پروبیوتیک ها. پروبیوتیک ها باکتری های “خوب” هستند که به طور طبیعی در روده شما زندگی می کنند و در غذاهای خاصی مانند ماست و مکمل های غذایی یافت می شوند. مطالعات اخیر نشان می دهند که برخی از پروبیوتیک های خاص ممکن است علائم IBS مانند درد شکم، نفخ و اسهال را تسکین دهند.
• کاهش استرس. یوگا یا مدیتیشن می توانند به کاهش استرس کمک کنند. می توانید به کلاس بروید، یا با استفاده از کتاب خواندن یا فیلم تماشا کردن تمرینات آنها را در منزل انجام دهید.

اگر علائم شما از طریق راهکارهای خانگی مانند تغییر سبک زندگی یا تغییرات رژیم غذایی بهبود نمی یابند، پزشک ممکن است استفاده از داروها را پیشنهاد کند. افراد مختلف می توانند به همان دارو پاسخ متفاوت دهند، بنابراین ممکن است شما نیاز به همکاری با پزشک خود داشته باشید تا داروی مناسب را برای شما پیدا کند.

سندروم روده تحریک پذیر یا IBS

آماده شدن برای مراجعه به پزشک متخصص داخلی

ممکن است شما به پزشک متخصص دستگاه گوارش (متخصص معده یا داخلی) ارجاع داده شوید.

آنچه شما می توانید انجام دهید:

• قبل از قرار ملاقات با متخصص خود، از هر گونه محدودیت قبل از ویزیت، مانند محدود کردن رژیم غذایی آگاه باشید.
• علائم خود را بنویسید، از جمله مواردی که ممکن است با دلیل مراجعه شما به متخصص بی ربط به نظر برسد.
• هرگونه محرک علائم خود، مانند غذاهای خاص را بنویسید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های خود تهیه کنید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله بیماری های دیگر را بنویسید.
• اطلاعات کلیدی شخصی، از جمله هرگونه تغییر اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود را بنویسید.
• پرسش هایی که می خواهید از پزشک خود بپرسید را بنویسید.
• اگر حافظه خوبی ندارید، از یک خویشاوند یا دوست بخواهید که شما را همراهی کند تا به شما کمک کند آنچه را که دکتر می گوید را به خاطر بسپارید.

پرسش هایی که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید:

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا آماده سازی ویژه ای برای آنها نیاز است؟
• چه راهکار درمانی را توصیه می کنید؟ آیا هیچ عوارض جانبی همراه با این درمان ها وجود دارد؟
• آیا باید رژیم غذایی خود را تغییر دهم؟
• آیا تغییرات دیگری در سبک زندگی وجود دارند که شما آنها را توصیه می کنید؟
• آیا توصیه می کنید با یک مشاور صحبت کنم؟
• من بیماری های دیگری دارم. چگونه می توانم این بیماری ها را با هم مدیریت کنم؟
• اگر من IBS داشته باشم، چه مدت طول می کشد تا شاهد بهبود از درمانی باشم که تجویز کرده اید؟

علاوه بر پرسش هایی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در طول ویزیت هر زمان که متوجه چیزی نمی شوید، در پرسیدن پرسش خود تردید نکنید.

چه انتظاری می توان از پزشک خود داشت:

پزشک شما احتمالاً تعدادی پرسش از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است در زمانی که داخل مطب سپری می کنید صرفه جویی کند و از طرفی می توانید زمان بیشتری را برای موضوعاتی بگذارید که خودتان تمایل دارید. ممکن است از شما سؤال شود:

• علائم شما چیست و از چه زمانی شروع شدند؟
• علائم شما چقدر شدید هستند؟ آیا آنها مداوم هستند یا گاه به گاه؟
• آیا به نظر می رسد چیزی باعث تشدید علائم شما شود، از جمله غذاها، استرس یا- در زنان- دوره قاعدگی؟
• آیا بدون تلاش، وزن کم کرده اید؟
• آیا تب ، استفراغ یا در مدفوع خود خون داشته اید؟
• آیا اخیراً استرس قابل توجه، مشکل عاطفی یا از دست دادن را تجربه کرده اید؟
• رژیم غذایی معمولی روزانه شما چیست؟
• آیا تا به حال حساسیت غذایی یا عدم تحمل لاکتوز برای شما تشخیص داده شده است؟
• آیا هیچ گونه سابقه خانوادگی اختلالات روده یا سرطان روده بزرگ داشته اید؟
• به نظر خودتان، علائم شما چه مقدار روی کیفیت زندگی شما، از جمله روابط شخصی و توانایی شما در عملکرد در مدرسه یا محل کار تأثیر می گذارد؟

در این فاصله چه کاری می توانید انجام دهید

در حالی که منتظر قرار ملاقات خود با متخصص هستید، می توانید کارهای زیر را انجام دهید:

• از اعضای خانواده بپرسید که آیا هیچ یک از اقوام به بیماری التهابی روده یا سرطان روده بزرگ مبتلا شده اند.
• به تعداد دفعات بروز علائم و هر گونه عاملی کنید توجه کنید که به نظر می رسد باعث ایجاد آنها می شوند.