زخم معده چیست و چرا بوجود می آید؟

زخم های معده زخم های بازی هستند که روی مخاط داخل معده و قسمت فوقانی روده کوچک بوجود می آیند. شایع ترین نشانه زخم معده درد معده است.

زخم های معده عبارتند از:

• زخم معده (Gastric ulcers) که در قسمت داخلی معده بوجود می آید.
• زخم اثنی عشر (Duodenal ulcers) که در داخلقسمت فوقانی روده کوچک رخ می دهد (اثنی عشر)

شایع ترین علل بروز زخم های معده عفونت در نتیجه فعالیت باکتری هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) و استفاده طولانی مدت از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID ها) مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین، و سایرین) و ناپروکسن سدیم (آلیو) است. استرس و غذاهای تند باعث ایجاد زخم معده نمی شوند. با این حال ، آنها می توانند باعث بدتر شدن علائم شوند.

زخم معده

علائم و نشانه های زخم های معده

• درد سوزاننده معده
• احساس پر بودن، نفخ یا آروغ زدن
• عدم تحمل غذاهای چرب
• سوزش سردل
• حالت تهوع

شایع ترین نشانه زخم معده درد سوزاننده معده است. اسید معده، مانند زمانی که معده خالی است، باعث بدتر شدن درد می شود. این درد اغلب با خوردن غذاهایی که اسید معده را خنثی می کنند یا با مصرف داروهای کاهش دهنده اسید معده می تواند تسکین یابد، اما ممکن است مجدداً بازگردد. درد ممکن است بین وعده های غذایی و شب ها بدتر شود.

بسیاری از افراد مبتلا به زخم معده ممکن است حتی علائم نداشته باشند.

به ندرت، زخم ها ممکن است باعث بروز علائم یا نشانه های زیر شوند:

• استفراغ یا خون بالا آوردن- که ممکن است قرمز یا سیاه به نظر برسد.
• وجود خون تیره در مدفوع، یا سیاه یا لکه دار شدن مدفوع.
• مشکل در تنفس.
• احساس ضعف.
• حالت تهوع یا استفراغ.
• کاهش وزن بی دلیل.
• تغییر در اشتها.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت داشتن علائم یا نشانه های شدید ذکر شده در بالا به پزشک خود مراجعه کنید. همچنین، اگر داروهای ضد اسید و مسدود کننده های تولید اسید درد شما را تسکین می دهند اما درد مجدداً بر می گردد، به پزشک خود مراجعه کنید.

زخم معده

دلایل بروز زخم معده

زخم های معده هنگامی بوجود می آیند که اسید موجود در دستگاه گوارش باعث از بین رفتن سطح داخلی معده یا روده کوچک می شود. اسید می تواند باعث بوجود آمدن یک زخم باز دردناک شود که ممکن است خونریزی کند.

دستگاه گوارش با یک لایه مخاطی پوشش داده شده است که به طور معمول از بافت معده در برابر اسید محافظت می کند. اما اگر مقدار اسید افزایش یابد یا مقدار مخاط کاهش یابد، زخم می تواند بوجود بیاید.

علل متداول بروز زخم عبارتند از:

• یک باکتری. باکتری هلیکوباکتر پیلوری معمولاً در لایه مخاطی زندگی می کند که بافت هایی که آستر معده و روده کوچک هستند را پوشش می دهد و از آنها محافظت می کند. اغلب، باکتری اچ. پیلوری باعث بروز هیچ مشکلی نمی شود، اما می تواند باعث التهاب لایه داخلی معده شود و زخم ایجاد کند.

هنوز مشخص نیست که عفونت اچ. پیلوری چگونه گسترش می یابد. این عفونت ممکن است از طریق تماس نزدیک مانند بوسیدن، از شخصی به شخص دیگر منتقل شود. همچنین، افراد ممکن است از طریق غذا و آب با اچ. پیلوری تماس پیدا کنند.

• استفاده منظم از داروهای خاص تسکین دهنده درد. مصرف آسپیرین، و همچنین برخی از داروهای ضد درد و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID ها) خاص، می تواند باعث تحریک یا التهاب مخاط معده و روده کوچک شود. این داروها شامل ایبوپروفن (ادویل، موترین IB، و سایر داروها)، ناپروکسن سدیم (آلیو، آناپروکس DS، و سایر داروها)، کتوپروفن و داروهای دیگر هستند. آنها شامل استامینوفن (تیلنول و سایر داروها) نیستند.
• سایر داروها. مصرف برخی از داروهای دیگر به همراه NSAID ها، مانند استروئیدها، ضد انعقادها، آسپیرین با دوز پایین، مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI ها)، آلندرونات (فوزامکس) و ریزدرونات (آکتونل) می توانند احتمال بروز زخم را تا میزان زیادی افزایش دهند.

عوامل افزایش دهنده خطر بوجود آمدن زخم معده

علاوه بر داشتن خطرات مربوط به مصرف NSAIDها، در صورت وجود یک یا چند مورد زیر، ممکن است خطر بوجود آمدن زخم های معده افزایش یابند:

• سیگار کشیدن. سیگار کشیدن ممکن است خطر زخم های معده را در افرادی که به باکتری اچ. پیلوری آلوده شده اند افزایش دهد.
• نوشیدن مشروبات الکلی. الکل می تواند باعث تحریک و از بین بردن پوشش مخاطی معده شود، و مقدار اسیدی که معده تولید می کند را افزایش می دهد.
• داشتن استرس درمان نشده.
• خوردن غذاهای تند.
• سابقه خانوادگی زخم معده.
• بیماری هایی مانند کبد، کلیه یا بیماری ریه.
• زنان بیشتر مستعد زخم معده هستند.

این عوامل به تنهایی باعث ایجاد زخم معده نمی شوند، اما می توانند باعث بدتر شدن زخم ها و مشکل تر شدن درمان آنها شوند.

زخم معده

عوارض ناشی از وجود زخم معده

گرچه ممکن است در موارد نادر زخم های معده به صورت خود به خود بهبود پیدا کنند، اما در اکثر موارد اگر درمان نشده باقی بمانند، می توانند منجر به بروز مشکلات زیر شوند:

• خونریزی داخلی. خونریزی می تواند به شکل از دست دادن آهسته خون اتفاق بیفتد که منجر به کم خونی یا از دست دادن شدید خون می شود که ممکن است به بستری شدن یا انتقال خون نیاز داشته باشد. از دست دادن شدید خون ممکن است باعث استفراغ سیاه یا خونی یا مدفوع سیاه یا خونی شود.
• یک حفره (سوراخ) در دیوار معده. زخم های معده می توانند باعث ایجاد یک حفره (سوراخ) در دیواره معده یا روده کوچک شوند، و شما را در معرض خطر عفونت جدی حفره شکمی (پریتونیت) قرار دهند.
• انسداد. زخم های معده می توانند عبور مواد غذایی را داخل دستگاه گوارش را مسدود کنند، و باعث شوند با خوردن چند لقمه احساس پر بودن معده پیدا کنید، استفراغ کنید، و چه از طریق تورم ناشی از التهاب یا از طریق زخم، وزن کم کنید.
• سرطان معده. مطالعات نشان داده اند که در افراد مبتلا به اچ. پیلوری خطر ابتلا به سرطان معده می تواند افزایش پیدا کند.

چگونه می توان از بروز زخم معده جلوگیری کرد؟

اگر همان راهکارهای توصیه شده به عنوان راهکارهای خانگی برای درمان زخم ها را دنبال کنید، ممکن است خطر ایجاد زخم معده را کاهش دهید. همچنین، انجام کارهای زیر ممکن است کمک کننده باشند:

• خود را در برابر عفونت ها محافظت کنید. مشخص نیست که باکتری اچ. پیلوری چگونه گسترش می یابد، اما شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه از طریق غذا و آب می تواند از شخصی به شخص دیگر منتقل شود.

با انجام یک دسته کارها می توانید از خود در برابر عفونت هایی مانند اچ. پیلوری محافظت کنید، از جمله شستن مکرر دست های خود با صابون و آب و با خوردن غذاهایی که به طور کامل پخته شده اند.

• در مصرف مسکن ها احتیاط کنید. اگر برای تسکین درد به طور مرتب از مسکن ها استفاده می کنید، خطر ابتلا به زخم معده را افزایش می دهید. برای کاهش خطر مشکلات معده گام های زیر را بردارید. به عنوان مثال، داروهای خود را با وعده های غذایی مصرف کنید.

با پزشک خود کار کنید تا کمترین دوز ممکن را پیدا کنید که هنوز هم به تسکین درد شما کمک می کند. هنگام مصرف دارو، از نوشیدن الکل خودداری کنید، زیرا این دو می توانند با هم ترکیب شوند تا خطر ناراحتی معده را افزایش دهند.

اگر به یک NSAID احتیاج دارید، ممکن است لازم باشد داروهای دیگری مانند آنتی اسیدها، مهار کننده پمپ پروتون، مسدود کننده اسید یا ماده محافظت کننده سلول مصرف کنید. یک دسته از NSAID ها به نام مهار کننده های COX-2 ممکن است کمتر باعث ایجاد زخم های معده شوند، اما ممکن است خطر حمله قلبی را افزایش دهند.

زخم معده

زخم معده چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص زخم، پزشک ممکن است ابتدا سوابق پزشکی شما را جمع آوری کند و یک معاینه فیزیکی انجام دهد. بنابراین ممکن است نیاز باشد تحت آزمایش های تشخیصی قرار بگیرید، از جمله:

• تست های آزمایشگاهی. پزشک برای تشخیص اینکه آیا باکتری اچ. پیلوری در بدن شما وجود دارد، ممکن است آزمایشاتی را توصیه کند. او ممکن است با استفاده از آزمایش خون، مدفوع یا تست نفس به دنبال اچ. پیلوری باشد. تست تنفس دقیق ترین است.

برای تست تنفس، شما چیزی می نوشید یا می خورید که حاوی کربن رادیواکتیو است. اچ. پیلوری ماده موجود در معده شما را تجزیه می کند. بعداً، شما داخل یک کیسه نفس می کشید، که پس از آن مهر و موم می شود. اگر آلوده به پیلوری باشید، نمونه نفس شما حاوی کربن رادیواکتیو به شکل دی اکسید کربن خواهد بود.

اگر قبل از تست اچ. پیلوری آنتی اسید مصرف کردید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. بسته به اینکه  از کدام تست استفاده می کنید، ممکن است نیاز باشد برای یک دوره زمانی مصرف داروهای خود را قطع کنید زیرا آنتی اسیدها می توانند منجر به نتایج منفی کاذب شوند.

• آندوسکوپی. پزشک ممکن است از یک اسکوپ برای بررسی دستگاه گوارش فوقانی (آندوسکوپی) استفاده کند. در حین آندوسکوپی، پزشک یک لوله توخالی مجهز به لنز (آندوسکوپ) را از گلوی شما وارد می کند و از مری، معده و روده کوچک عبور می دهد. با استفاده از آندوسکوپ، پزشک به دنبال زخم است.

اگر پزشک شما زخم را تشخیص دهد، ممکن است یک نمونه بافت کوچک (بیوپسی) برای معاینه در آزمایشگاه برداشته شود. بیوپسی همچنین می تواند مشخص کند که آیا اچ. پیلوری در مخاط معده وجود دارد یا خیر.

اگر سن شما بالاتر است، علائم خونریزی داشته باشید، یا اخیراً کاهش وزن یا مشکل در خوردن و بلع را تجربه کرده باشید، بیشتر احتمال دارد که پزشک شما آندوسکوپی را توصیه کند. اگر آندوسکوپی یک زخم داخل معده شما را نشان دهد، باید آندوسکوپی دیگری بعد از درمان انجام شود تا نشان دهد که درمان شده است، حتی اگر علائم شما بهبود یافته باشند.

• سری های دستگاه گوارش فوقانی. این سری های تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس از دستگاه گوارش فوقانی، که گاهی اوقات بلع باریم نیز نامیده می شوند، تصاویری از مری، معده و روده کوچک ارائه می دهند. برای گرفتن تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس، شما یک مایع سفید (حاوی باریم) را می بلعید که دستگاه گوارش را می پوشاند و زخم را بیشتر قابل مشاهده می کند.

زخم معده چگونه درمان می شود؟

درمان زخم های معده به علت بستگی دارد. معمولاً درمان شامل از بین بردن باکتری اچ. پیلوری، در صورت وجود، از بین بردن یا کاهش مصرف NSAID ها در صورت امکان، و کمک به بهبود زخم با دارو است.

داروها می توانند شامل موارد زیر باشند:

• داروهای آنتی بیوتیک برای از بین بردن باکتری اچ پیلوری. در صورتی که اچ. پیلوری در دستگاه گوارش شما یافت شود، پزشک ممکن است ترکیبی از آنتی بیوتیک ها را برای از بین بردن باکتری توصیه کند. اینها ممکن است شامل آموکسی سیلین (آموکسیل)، کلاریترومایسین (بیاکسین)، مترونیدازول (فلاژیل)، تینیدازول (تینداماکس)، تتراسایکلین و لووفلوکساسین باشد.

آنتی بیوتیک هایی که استفاده می شوند، با توجه به محل زندگی و میزان مقاومت فعلی بدن شما در برابر آنتی بیوتیک ها تعیین می شود. به احتمال زیاد به مدت دو هفته مصرف آنتی بیوتیک، همچنین برای کاهش اسید معده داروهای اضافی نیاز خواهید داشت، از جمله مهار کننده پمپ پروتون و احتمالاً بیسموت ساب سیترات (پپتو- بیسمول).

• داروهایی که تولید اسید را مسدود کرده و بهبودی را تقویت می کنند. مهار کننده های پمپ پروتون- که PPI نیز نامیده می شوند- با مسدود کردن عملکرد بخش هایی از سلول ها که اسید تولید می کنند، اسید معده را کاهش می دهند. این داروها شامل داورهای تجویزی و بدون نسخه هستند، از جمله امپرازول (پریلوسک)، لانسوپرازول (پریواسید)، راب پرازول (آسیفکس)، اس امپرازول (نکسیوم)، و پنتوپرازول (پروتونیکس).

استفاده طولانی مدت از مهار کننده های پمپ پروتون، مخصوصاً در دوزهای بالا، ممکن است خطر شکستگی لگن، مچ دست و ستون فقرات را افزایش دهد. از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف مکمل کلسیم ممکن است این خطر را کاهش دهد.

• داروهای برای کاهش تولید اسید. مسدود کننده های اسید- که تحت عنوان مسدود کننده های هیستامین (H-2) نیز شناخته می شوند- مقدار اسید معده آزاد شده در دستگاه گوارش شما را کاهش می دهند، که درد زخم را تسکین می دهد و بهبودی را تسریع می بخشد.

مسدود کننده های اسید که به صورت تجویزی و بدون نسخه موجود هستند عبارتند از، فاموتیدین (پپسید)، سایمیدین (تاگامت)، و نیزاتیدین (آکسید).

• آنتی اسیدهایی که اسید معده را خنثی می کنند. پزشک شما ممکن است یک آنتی اسید را در رژیم دارویی شما بگنجاند. آنتی اسیدها اسید موجود معده را خنثی می کنند و می توانند درد را تسکین دهند. عوارض جانبی، بسته به مواد اصلی می توانند شامل یبوست یا اسهال باشند.

آنتی اسیدها می توانند تسکین علائم را فراهم کنند اما به طور کلی برای بهبود زخم  استفاده نمی شوند.

• داروهایی که از مخاط معده و روده کوچک محافظت می کنند. در برخی موارد، پزشک شما ممکن است داروهایی تحت عنوان عوامل محافظت کننده تجویز کند که به محافظت از بافت هایی که آستر معده و روده کوچک را تشکیل می دهند کمک کند.

گزینه ها شامل داروهای تجویزی سوکرالفیت (کارافیت) و میزوپروستول (سیتوتک) است.

پیگیری بعد از درمان اولیه

درمان زخم های معده اغلب موفقیت آمیز است و منجر به بهبود زخم می شود. اما اگر علائم شما شدید باشند یا اگر علیرغم درمان ادامه یابند، پزشک ممکن است آندوسکوپی را توصیه کند تا سایر دلایل احتمالی علائم  را رد کند.

اگر هنگام آندوسکوپی زخم تشخیص داده شود، پزشک ممکن است بعد از درمان شما آندوسکوپی دیگری را توصیه کند تا مطمئن شود زخم بهبود یافته است. از پزشک خود بپرسید که آیا بعد از معالجه باید آزمایشات مجدد انجام دهید یا خیر.

زخم هایی که بهبود نمی یابند

زخم های معده که با درمان بهبود نمی یابند، زخم های صعب العلاج نامیده می شوند. دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است زخم نتواند بهبود یابد، از جمله:

• عدم مصرف داروها بر اساس دستورالعمل ها.
• این واقعیت که برخی از انواع اچ. پیلوری در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند.
• استفاده منظم از دخانیات.
• استفاده منظم از تسکین دهنده درد- مانند NSAID ها- که خطر زخم ها را افزایش می دهند.

به ندرت، زخم های صعب العلاج ممکن است ناشی از موارد زیر باشند:

• تولید بیش از حد شدید اسید معده، مانند سندروم زولينگر اليسون Zollinger-Ellison
• عفونتی غیر از اچ. پیلوری
• سرطان معده
• بیماری های دیگری که ممکن است باعث بروز زخم زخم در معده و روده کوچک شوند، مانند بیماری کرون Crohn’s disease.

درمان زخم های صعب العلاج به طور کلی شامل از بین بردن عواملی است که ممکن است در روند بهبود اختلال ایجاد کنند، همراه با استفاده از آنتی بیوتیک های مختلف.

اگر عارضه جدی ناشی از زخم دارید، مانند خونریزی حاد یا سوراخ شدن، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. با این حال ، به دلیل تعداد زیاد داروهای مؤثر موجود، عمل جراحی به مراتب کمتر از گذشته نیاز است.

سبک زندگی و راهکارهای خانگی

در صورتی که کارهای زیر را انجام دهید، ممکن است درد معده شما تسکین پیدا کند:

• تغییر مسکن های درد. اگر مرتب از مسکن ها استفاده می کنید، از پزشک خود بپرسید که آیا استامینوفن (تیلنول، و سایر داروها) ممکن است گزینه مناسبی برای شما باشند.
• کنترل استرس. استرس ممکن است علائم و نشانه های زخم معده را بدتر کند. منشاء استرس خود را کشف کنید و آنچه می توانید را انجام دهید تا علت را برطرف کنید. برخی از استرس ها اجتناب ناپذیر هستند، اما با ورزش کردن، وقت گذراندن با دوستان یا نوشتن می توانید یاد بگیرید که استرس خود را مدیریت کنید.
• سیگار نکشیدن. سیگار کشیدن ممکن است در مخاط محافظ معده اختلال ایجاد کند، و باعث شود معده شما بیشتر مستعد ایجاد زخم شود. علاوه بر این، سیگار کشیدن اسید معده را افزایش می دهد.
• محدود کردن یا عدم مصرف الکل. استفاده بیش از حد الکل می تواند باعث تحریک و از بین رفتن پوشش مخاطی معده و روده شود و منجر به التهاب و خونریزی خواهد شد.

آیا چای، قهوه و غذاهای تند می توانند باعث زخم شوند؟

این یک تصور غلط شایع است که چای، قهوه و غذاهای تند می توانند باعث ایجاد زخم شوند. در گذشته، شاید شنیده باشید که افراد دارای زخم باید رژیم غذایی نرم داشته باشند. اما اکنون می دانیم که اگر زخم دارید، هنوز هم می توانید از هر غذایی که انتخاب می کنید لذت ببرید تا زمانی که آنها علائم شما را بدتر نکنند.

آیا نوشیدن شیر به بهبود علائم زخم معده کمک می کند؟

خیر. شیر ممکن است به طور موقت درد زخم را تسکین دهد زیرا مخاط معده را می پوشاند. اما شیر باعث می شود که معده شما اسیدی و آب های گوارشی هم بیشتری تولید کند و این می تواند زخم ها را بدتر کند.

طب جایگزین

محصولات حاوی بیسموت ممکن است به کاهش علائم زخم معده کمک کند. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهند روی (زینک) می تواند به بهبود زخم ها کمک کند. پودر کندر رومی، محصول نوعی بوته همیشه سبز، نیز ممکن است به بهبود علائم و سرعت بخشیدن به بهبود زخم های معده کمک کند.

در حالی که برخی از داروهای بدون نسخه خاص و داروهای جایگزین ممکن است مفید باشند، اما شواهدی در مورد اثربخشی آنها وجود ندارد. بنابراین آنها به عنوان درمان اصلی زخم های معده توصیه نمی شوند.

آماده شدن برای مراجعه به متخصص داخلی

اگر علائم یا نشانه هایی دارید که باعث نگرانی شما شده اند، به پزشک معالج خود مراجعه کنید. پزشک شما ممکن است شما را به یک متخصص گوارش (متخصص معده) ارجاع دهد.

بهتر است که برای قرار ملاقات خود به خوبی آمادگی داشته باشید. در اینجا به بیان برخی از اطلاعات می پردازیم در آماده سازی و آنچه می توانید از پزشک خود انتظار داشته باشید به شما کمک می کنند.

آنچه می توانید انجام دهید.

• از هرگونه محدودیت قبل از مراجعه آگاه باشید. هنگام گرفتن نوبت ویزیت، بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید از قبل انجام دهید، مانند محدود کردن رژیم غذایی. برخی از داروها می توانند روی آزمایش زخم معده تأثیر بگذارند، بنابراین پزشک شما ممکن است از شما بخواهد آنها را مصرف نکنید. او ممکن است بتواند گزینه های جایگزین را برای این داروها معرفی کند.
• علائمی که تجربه می کنید را یادداشت کنید، همچنین غذایی که می خورید. افراد مبتلا به زخم معده، اغلب هنگام خالی بودن معده، علائم بیشتری را تجربه می کنند.
• اطلاعات شخصی کلیدی را بنویسید، از جمله هرگونه بیماری دیگر، استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی.
• فهرستی از کلیه داروهایی که مصرف می کنید تهیه کنید، از جمله داروهای بدون نسخه، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید. توجه به استفاده از هرگونه مسکن و دوز معمول که مصرف می کنید، بسیار مهم است.
• پرسش هایی که می خواهید از پزشک بپرسید را بنویسید.

برای زخم های معده، برخی از پرسش هایی که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علت بروز علائم من چیست؟
• چه نوع آزمایشات نیاز دارم و چگونه باید برای آنها آماده شوم؟
• احتمال دارد وضعیت من موقتی باشد یا مزمن؟
• آیا من در معرض خطر عوارض مربوط به این بیماری قرار دارم؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• اگر درمان اولیه کار نکند، پس از آن چه چیزی را توصیه خواهید کرد؟
• آیا هیچ محدودیت غذایی وجود دارد که باید دنبال کنم؟
• من بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را در کنار زخم های معده خود مدیریت کنم؟

علاوه بر این پرسش ها، هر چه به درمان شما کمک می کند را مطرح کنید.

• پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ به آنها ممکن است در زمان شما صرفه جویی کند و بتوانید پاسخ بهتری از قبل آماده کنید. پزشک ممکن است بپرسد:
• چه زمانی برای نخستین بار شروع علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم شما مداوم هستند یا متناوب؟
• علائم شما چقدر شدید هستند؟
• آیا هنگام گرسنگی علائم شما بدتر می شوند؟
• اگر برای تسکین علائم خود، کاری انجام داده اید؟
• آیا به نظر می رسد چیزی علائم شما را بهبود ببخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی باعث بدتر شدن علائم شما می شود؟
• آیا مسکن یا آسپرین مصرف می کنید؟ اگر آری، چند بار؟
• آیا احساس تهوع دارید، یا استفراغ کرده اید؟
• آیا تا به حال خون یا چیز سیاهی استفراغ کرده اید؟
• آیا متوجه وجود خون در مدفوع یا سیاه بودن مدفوع خود شده اید؟

در این اثناء چه کاری می توانید انجام دهید:

در حالی که منتظر دیدن پزشک خود هستید، اجتناب از مصرف دخانیات، الکل، غذاهای تند و استرس ممکن است به کاهش ناراحتی شما کمک کند.