دیورتیکولیت و آنچه باید در مورد آن بدانید!

دیورتیکولیت عارضه ای است که می تواند افراد مبتلا به دیورتیکولوز (پاکت های کوچک داخل روده بزرگ) را درگیر کند. اگر یکی از پاکت ها زخمی یا عفونی شود، می تواند باعث التهاب داخل آن شود. اگر درد شدیدی در یک چهارم پایین سمت چپ شکم خود دارید، ممکن است دیورتیکولیت باشد.

دیورتیکولیت Diverticulitis  چیست؟

دیورتیکول ها کیسه های کوچک و برآمده ای هستند که می توانند در پوشش دستگاه گوارش ایجاد شوند. آنها اغلب در قسمت پایین روده بزرگ (کولون) یافت می شوند. دیورتیکول ها بویژه پس از 40 سالگی شایع هستند و به ندرت باعث ایجاد مشکل می شوند. داشتن دیورتیکولdiverticula  دیورتیکولوز diverticulosis نامیده می شود. هنگامی که یک یا چند کیسه ملتهب و در برخی موارد عفونی می شوند، آن وضعیت تحت عنوان دیورتیکولیت شناخته می شود. دیورتیکولیت می تواند باعث درد شدید شکم، تب، حالت تهوع و تغییر قابل توجهی در عادات روده شود. دیورتیکولیت خفیف با استراحت، تغییر در رژیم غذایی و آنتی بیوتیک قابل درمان است. دیورتیکولیت شدید یا عود کننده ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد.

اکثر افراد هرگز با آن مشکلی ندارند اما شایع است که با بالا رفتن سن بروز می یابد. اما اگر یکی از دیورتیکول های شما ملتهب شود، می تواند باعث بروز درد حاد و علائم دیگر شود. ممکن است به این معنا باشد که عفونتی وجود دارد که به مراقبت پزشکی نیاز دارد.

دیورتیکولیت چقدر شایع است؟

گرچه دیورتیکولوز شایع است، اما دیورتیکولیت یک عارضه غیر معمول است و حدود 4 درصد از افراد مبتلا به دیورتیکولوز را تحت تأثیر قرار می دهد. هنگامی که به آن مبتلا شوید، تنها 20% شانس دارید که دوباره به آن مبتلا شوید.

آیا انواع مختلفی از دیورتیکولیت وجود دارند؟

پزشکان دیورتیکولیت را تحت عنوان حاد یا مزمن، و نیز تحت عنوان پیچیده یا بدون عارضه طبقه بندی می کنند.

حاد یا مزمن

دیورتیکولیت به صورت یک مشکل حاد آغاز می شود، به این معنا که به طور ناگهانی ظاهر می شود و پس از درمان خیلی زود برطرف می شود. اما برخی از افراد دوره های مکرر (تکرار شونده) دیورتیکولیت را دارند، و برخی افراد دچار التهاب مزمن می شوند. نظریه های مختلفی در مورد اینکه چرا این اتفاق رخ می دهد وجود دارد. ممکن است به این علت باشد که یک دوره حاد به طور کامل بهبود نیافته است، یا ممکن است به بیماری مزمن دیگری در روده بزرگ شما مرتبط باشد.

پیچیده یا بی عارضه

در بیشتر مواقع، دیورتیکولیت بدون عارضه است، به این معنا که التهاب و عفونت احتمالی وسعت مشکل را نشان می دهند. با درمان مناسب به راحتی بهبود می یابد. دیورتیکولیت زمانی پیچیده می شود که التهاب شروع به ایجاد مشکلات ثانویه کند. به عنوان مثال، التهاب حاد شدید ممکن است باعث پارگی دیورتیکول (یک دیورتیکول به تنهایی) شود. التهاب مزمن ممکن است باعث ایجاد اسکار شود.

دیورتیکولیت

علائم دیورتیکولیت کدامند؟

علائم ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• درد شکم، اغلب شدید.
• بزرگ شدن شکم یا کولون قابل لمس (شما می توانید آن را با دست خود احساس کنید).
• تب.
• تهوع و استفراغ.
• خونریزی از رکتوم.
• یبوست یا، اسهال که کمتر شایع است.

حمله یا عود درد دیورتیکولیت چه احساسی دارد؟

چه یک حمله حاد دیورتیکولیت داشته باشید یا تشدید دیورتیکولیت مزمن، درد مشابه خواهد بود. یک حمله حاد ممکن است به صورت ناگهانی تر رخ دهد، در حالی که یک عود مزمن ممکن است طی چند روز ایجاد شود. شما باید بتوانید محل آن را در نقطه دقیقی که دیورتیکول شما ملتهب شده است نشان دهید. درد ممکن است تیز و نافذ احساس شود یا کیفیت سوزاننده داشته باشد. درد معمولاً متوسط ​​تا شدید است.

درد دیورتیکولیت در کجا واقع شده است؟

در افراد اروپایی تبار، دیورتیکول اغلب در آخرین قسمت روده بزرگ به نام کولون سیگموئید sigmoid colon ایجاد می شود. این بخش از قسمت سمت چپ پایین شکم آغاز می شود و کمی به سمت راست متمایل می شود تا به راست روده شما برسد. به همین دلیل، اکثر افراد درد دیورتیکولیت را در ربع پایین سمت چپ شکم خود احساس می کنند. گاهی اوقات، درد زیر شکم ممکن است به لگن یا به پشت نیز سرایت کند.

با این حال، در افراد آسیایی تبار، ابتلا به دیورتیکولوز در قسمت اول کولون، که در ربع بالای سمت راست شکم است، شایع تر است. دیورتیکولیت در اینجا ممکن است باعث بروز درد در قسمت بالای شکم شود.

دیورتیکولیت

چه چیزی باعث دیورتیکولیت می شود؟

دیورتیکول ها معمولاً زمانی ایجاد می شوند که مکان های ضعیف در روده بزرگ تحت فشار قرار بگیرند. این باعث می شود کیسه هایی به اندازه مرمر از دیواره روده بزرگ بیرون بزنند. دیورتیکولیت زمانی رخ می دهد که دیورتیکول پاره شود و در نتیجه التهاب، و در برخی موارد عفونت ایجاد شود. التهاب در دیورتیکول اغلب شامل پارگی در پوشش داخلی و بروز عفونت است، گرچه همیشه مشخص نیست که کدامیک اولین بار رخ داده است. از یک سو، دیورتیکول ها مکان های بسیار خوبی برای ایجاد مکانی برای زیست و تکثیر باکتری ها ایجاد می کنند. برای مثال، اگر مقداری مدفوع در یکی از آنها گیر کند، ممکن است این اتفاق رخ دهد. عفونت باکتریایی ممکن است باعث بروز التهاب شود و التهاب ممکن است باعث ایجاد تورم و پارگی دیورتیکول شود.

از سوی دیگر، اگر دیورتیکول به دلیل دیگری پاره شود، به راحتی می تواند توسط سطوح طبیعی باکتری های ساکن در روده بزرگ شما عفونی شود. اگر مدفوع سفت هنگام عبور باعث کشیدگی آن شود، یا اگر تحت تأثیر کولیت عمومی (التهاب در روده بزرگ) قرار گرفته باشد، ممکن است پاره شود. برخی از مطالعات نشان داده اند که عفونت سیتومگالوویروس cytomegalovirus (CMV) در روده بزرگ ممکن است عامل مهمی در ایجاد دیورتیکولیت باشد.

عوامل خطر

عوامل متعددی ممکن است خطر ابتلا به دیورتیکولیت را افزایش دهند:

• سالخوردگی. بروز دیورتیکولیت با افزایش سن افزایش می یابد.
• چاقی. اضافه وزن شدید احتمال ابتلا به دیورتیکولیت را افزایش می دهد.
• سیگار کشیدن. احتمال ابتلا به دیورتیکولیت در افرادی که سیگار می کشند بیشتر از افراد غیر سیگاری است.
• عدم تحرک. به نظر می رسد ورزش شدید خطر ابتلا به دیورتیکولیت را کاهش دهد.
• رژیم غذایی سرشار از چربی حیوانی و کم فیبر. به نظر می رسد یک رژیم غذایی کم فیبر در ترکیب با مصرف زیاد چربی حیوانی خطر را افزایش می دهد، گرچه نقش فیبر اندک به تنهایی مشخص نیست.

آیا دیورتیکولیت ارثی است؟

به نظر می رسد دیورتیکولیت به طور اتفاقی (به صورت تصادفی) رخ دهد. اما ممکن است ژنتیک تا حدی در ابتلا به دیورتیکولوز نقش داشته باشد. گرچه شما با دیورتیکولوز به دنیا نیامده اید، اما اگر نژاد اروپایی یا آسیایی داشته باشید، احتمال ابتلا به آن، در قسمت خاصی از کولون بیشتر است. همچنین ممکن است ژنتیک بر احتمال ابتلا به التهاب مزمن تأثیر بگذارد. تحقیقات بیشتری در مورد این موضوع نیاز است.

دیورتیکولیت

عوارض احتمالی دیورتیکولیت کدامند؟

دیورتیکولیت در 80 درصد موارد بدون عارضه است. اما دیورتیکولیت شدید یا مداوم می تواند منجر به بروز عوارض متعددی شود، از جمله:

• خونریزی گوارشی: خونریزی از دیورتیکول می تواند شدید باشد و منجر به بروز کم خونی شود.
• انسداد روده: تورم شدید ممکن است باعث باریک شدن موقت روده بزرگ شود. تورم مزمن ممکن است باعث ایجاد اسکار (استریکچر) شود، که می تواند باعث باریک شدن دائمی شود.
• فیستول. دیواره ملتهب و فرسایش یافته روده بزرگ ممکن است با کانال دیگری از بدن (مانند روده کوچک، مثانه یا واژن) جوش بخورد و باعث ایجاد یک تونل نامناسب بین این دو شود.
• التهاب مثانه: دیورتیکولیتی که به مثانه نزدیک است ممکن است باعث تحریک آن شود. یک فیستول به مثانه نیز ممکن است در آنجا یک عفونت را گسترش دهد.
• آبسه: آبسه حفره ای از چرک عفونی است که ممکن است به تخلیه نیاز داشته باشد. این آبسه اگر پاره شود، می تواند باعث آلوده شدن حفره صفاقی (پریتونیت peritonitis) شود. که یک مورد اورژانسی است.
• سوراخ شدن دستگاه گوارش: اگر دیورتیکول به اندازه ای متورم شود که پاره شود (شکاف)، می تواند امکان نشت باکتری های روده به حفره صفاقی را ایجاد کند. پریتونیت می تواند منجر به سپسیس شود.

علائم دیورتیکولیت پیچیده کدامند؟

اگر متوجه موارد زیر شدید، ممکن است دچار عوارض شده باشید:

• خون تازه در مدفوع.
• رنگ پریدگی در صورت یا احساس ضعف.
• احساس نیاز به ادرار کردن مکرر یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن.
• سفت و حساس شدن شکم به لمس.

دیورتیکولیت چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر شما و پزشکتان از قبل می دانید که شما به دیورتیکولوز مبتلا هستید، ممکن است علائم شما را به عنوان دیورتیکولیت احتمالی تشخیص دهد. اما افراد اغلب نمی دانند، و علائم دیورتیکولیت می تواند شبیه بسیاری از شرایط دیگر باشند. پزشک معالج ممکن است با برخی آزمایش های معمول برای رد علل دیگر، مانند آزمایش خون (پنل متابولیک جامع comprehensive metabolic panel)، آزمایش مدفوع یا آزمایش ادرار شروع کند.

هنگامی که پزشک به دیورتیکولیت مشکوک باشد، آن را در آزمایشات تصویربرداری جستجو می کند. سی تی اسکن به خوبی کار می کند: سریع است و می تواند میزان التهاب و همچنین هر گونه عارضه مرتبط با آن را نشان دهد. در برخی موارد، ممکن است نیاز باشد پزشک شما داخل روده بزرگ را با یک اسکوپ روشن برای بررسی بیشتر مشاهده کند. این کار کولونوسکوپی colonoscopy نامیده می شود. آنها ممکن است قادر باشند در طول کولونوسکوپی برخی از عوارض را درمان کنند.

دیگر روش های تشخیص این عارضه می توانند شامل این موارد باشند: تست بارداری برای زنان در سنین باروری برای رد بارداری به عنوان علت درد شکم؛ آزمایش آنزیم کبدی، برای رد علل مرتبط با کبد برای درد شکم؛ آزمایش مدفوع، برای رد عفونت در افرادی که اسهال دارند؛ سی تی اسکن، که می تواند کیسه های ملتهب یا عفونی را شناسایی کرده و تشخیص دیورتیکولیت را تایید کند و همچنین می تواند شدت دیورتیکولیت را نشان دهد و درمان را راهنمایی کند.

دیورتیکولیت

آیا دیورتیکولیت خود به خود برطرف می شود؟

دیورتیکولیت اگر خفیف و بدون عارضه باشد، می تواند خود به خود از بین برود. اما همچنان باید برای ارزیابی آن به یک پزشک مراجعه کنید. ممکن است لازم باشد برای عفونت به شما آنتی بیوتیک داده شود و برخی از افراد ممکن است به داروهای مسکن نیاز داشته باشند. همچنین، پزشک به شما خواهد گفت که در هنگام بهبودی چگونه در منزل از خود مراقبت کنید. حدود یک هفته طول خواهد کشید. آنها از شما می خواهند که در این مدت در تماس باشید.

چگونه می توان دیورتیکولیت را در منزل درمان کرد؟

اگر پزشک به شما اجازه داده است، با موارد زیر می توانید دیورتیکولیت را در منزل درمان کنید:

• یک رژیم غذایی مایع. اجتناب از غذاهای جامد به روده شما فرصتی برای استراحت و بهبودی از بیماری می دهد. پزشک شما می تواند دستورالعمل های دقیق تری در مورد اینکه چه چیزی و چه زمانی بخورید به شما ارائه دهد.
• آنتی بیوتیک های تجویزی. ممکن است به آنها نیاز نداشته باشید، اما در صورت نیاز، پزشک شما مقداری به شما می دهد تا با خود به منزل ببرید. نوع آن به نوع عفونت شما بستگی خواهد داشت.
• استامینوفن. برای مسکن های بدون نسخه (OTC)، بهتر است از استامینوفن (تیلنول) استفاده کنید. سایر مسکن های متداول می توانند خطر خونریزی گوارشی (GI) را افزایش دهند.

داروهایی که با دیورتیکولیت باید از مصرف آنها اجتناب کرد.

پزشکان و متخصصان داخلی توصیه می کنند که هنگام ابتلا به دیورتیکولیت از NSAID ها اجتناب کنید، زیرا می توانند خطر خونریزی شما را افزایش دهند. NSAID مخفف “داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی” است. که شامل داروهای زیر می شوند:

• آسپرین (Bayer یا Joseph).
• ایبوپروفن (Motrin یا Advil).
• ناپروکسن سدیم (Aleve).

دیورتیکولیت

اگر دیورتیکولیت درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

اگر یک مورد خفیف و بدون عارضه دارید ممکن است به درمان نیاز نداشته باشید. اما مهم است که برای درمان دیورتیکولیت به یک پزشک مراجعه کنید. اگر این کار را نکنید، ممکن است با یک مورد حادتر و پیچیده تر مواجه شوید. برخی از عفونت ها برای از بین رفتن ممکن است به درمان با آنتی بیوتیک ها یا داروهای ضد ویروس نیاز داشته باشند. التهابی که از بین نمی رود ممکن است شروع به ایجاد مشکلات ثانویه کند. علاوه بر این، درد ممکن است بدتر شود.

چگونه می توان دیورتیکولیت را از بین برد؟

اگر درمان محافظه کارانه در منزل جواب نداد، یا اگر دیورتیکولیت شدید، مزمن یا پیچیده دارید، ممکن است لازم باشد برای درمان در بیمارستان بمانید. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• داروی داخل وریدی. پزشک شما ممکن است آنتی بیوتیک یا داروهای ضد ویروسی را از طریق تزریق داخل وریدی به شما بدهد تا دارو مستقیماً به جریان خون شما وارد شود. آنها همچنین ممکن است یک مسکن را به این روش به شما بدهند. برخی از افراد ممکن است به مسکن های قوی مانند مواد مخدر نیاز داشته باشند.
• تزریق خون. اگر طی خونریزی از دیورتیکول خون زیادی از دست داده باشید، برای جایگزینی آن ممکن است به تزریق اورژانسی خون نیاز داشته باشید.
• روش های آندوسکوپی. پزشک شما ممکن است از کولونوسکوپ یا سیگموئیدوسکوپ استفاده کند – متفاوت است
• روش های آندوسکوپی. پزشک شما ممکن است از کولونوسکوپcolonoscope یا سیگموئیدوسکوپ sigmoidoscope – انواع مختلف اندوسکوپ که کولون شما را معاینه می کنند- برای درمان عوارض جزئی استفاده کند. به عنوان مثال، آنها اغلب می توانند خونریزی فعال را متوقف کنند، آبسه را تخلیه کنند یا با استفاده از ابزارهایی که از اندوسکوپ عبور می کنند، قسمت باریک روده شما را باز کنند.
• عمل جراحی. برخی از افراد ممکن است برای درمان آبسه، خونریزی مداوم، سوراخ شدن (پارگی) یا فیستول به جراحی نیاز داشته باشند. در موارد نادر دیورتیکولیت مزمن، برخی از افراد ممکن است به برداشتن بخش مشکل دار روده (کولکتومی coloctomy) نیاز داشته باشند.

شما احتمالاً برای درمان دیورتیکولیت به جراحی نیاز خواهید داشت اگر:

• عارضه ای مانند آبسه روده، فیستول یا انسداد، یا سوراخ شدگی در دیواره روده دارید.
• چندین دوره دیورتیکولیت بدون عارضه داشته اید.
• سیستم ایمنی ضعیفی دارید.

دو نوع جراحی روده وجود دارد:

• برداشتن بخش اولیه روده. جراح بخش های بیمار روده شما را برمی دارد و سپس بخش های سالم را دوباره به یکدیگر متصل می کند (آناستوموز). این کار این امکان را برای شما فراهم می کند تا حرکات طبیعی روده داشته باشید. بسته به میزان التهاب، ممکن است جراحی باز یا یک روش کم تهاجم (لاپاروسکوپی) نیاز داشته باشید.
• برداشتن روده با کولوستومی colostomy. اگر آنقدر التهاب دارید که امکان اتصال مجدد کولون و رکتوم وجود ندارد، جراح کولوستومی را انجام می دهد. در این روش یک سوراخ (استوما) در دیواره شکم شما به قسمت سالم روده بزرگ ایجاد می شود. مواد زائد از طریق دهانه به داخل یک کیسه تخلیه می شوند. هنگامی که التهاب کاهش یافت، کولوستومی ممکن است معکوس شود و روده دوباره متصل شود.

پیگیری مراقبت

پزشک شما ممکن است شش هفته پس از بهبودی از دیورتیکولیت، کولونوسکوپی را توصیه کند، بخصوص اگر این آزمایش را در سال قبل انجام نداده باشید. به نظر نمی رسد ارتباط مستقیمی بین بیماری دیورتیکولیت و سرطان کولون یا رکتوم وجود داشته باشد. اما کولونوسکوپی- که در طول حمله دیورتیکولیت خطرناک است- می تواند سرطان روده بزرگ را به عنوان علت علائم شما رد کند.

پس از درمان موفقیت آمیز، پزشک ممکن است جراحی را برای جلوگیری از عود دوره های بعدی دیورتیکولیت توصیه کند. تصمیم در مورد جراحی یک تصمیم فردی است و اغلب بر اساس تعداد دفعات حملات و اینکه آیا عوارض رخ داده اند یا خیر گرفته می شود.

آیا می توان از بروز یا عود دیورتیکولیت جلوگیری کرد؟

پزشکان به اندازه کافی در مورد اینکه چرا دیورتیکولیت اتفاق می افتد یا چرا مجدداً عود می کند اطلاع ندارند تا به طور قطع بدانند چگونه از بروز آن پیشگیری کنند. اما آنها فکر می کنند که سلامت عمومی روده و انجام برخی از کارها می توانند کمک کنند، از جمله:

ورزش کردن به طور منظم. ورزش عملکرد طبیعی روده را بهبود می بخشد و فشار داخل روده بزرگ را کاهش می دهد. سعی کنید در اکثر روزها، حداقل 30 دقیقه ورزش کنید.

خوردن فیبر بیشتر. رژیم غذایی حاوی چربی های حیوانی کمتر و فیبر بالا به حفظ حرکات روده شما کمک می کنند و خطر ابتلا به دیورتیکولیت را کاهش می دهند. غذاهای سرشار از فیبر، مانند میوه ها و سبزیجات تازه و غلات کامل، مواد زائد را نرم کرده و به عبور سریع تر آنها از روده بزرگ کمک می کنند. برای برخی افراد، ممکن است مکمل های فیبر یا پروبیوتیک ها توصیه شوند. خوردن دانه ها و آجیل با ابتلا به دیورتیکولیت ارتباطی ندارد.

نوشیدن مایعات به مقدار زیاد. فیبر با جذب آب و افزایش مواد زائد نرم و حجیم در روده بزرگ عمل می کند. اما اگر مایعات کافی برای جایگزینی مواد جذب شده مصرف نکنید، فیبر ممکن است باعث یبوست شود.

از سیگار کشیدن خودداری کنید. سیگار کشیدن با افزایش خطر دیورتیکولیت همراه است.

دیورتیکولیت

آیا هیچ محدودیت غذایی برای دیورتیکولوز یا دیورتیکولیت وجود دارد؟

در گذشته به افراد مبتلا به دیورتیکولوز گفته می شد که از مصرف دانه ها و آجیل ها خودداری کنند زیرا ممکن بود یک دانه یا آجیل در دیورتیکول گیر کند و باعث ایجاد دیورتیکولیت شود. این خطر امروزه بیشتر یک افسانه تلقی می شود. دانه ها و آجیل ها منابع خوبی از فیبر و پروتئین گیاهی هستند و به نظر می رسد که در وعده های غذایی سالم ظاهر شوند. بهتر است روده شما به طور کلی یک رژیم غذایی سالم را حفظ کند تا اینکه نگران احتمال نادر گیر کردن یک دانه داخل دیورتیکول باشید.

برخی از متخصصان گمان می کنند افرادی که به دیورتیکولیت مبتلا می شوند ممکن است به اندازه کافی باکتری خوب در روده بزرگ خود نداشته باشند. پروبیوتیک ها- غذاها یا مکمل هایی که حاوی باکتری های مفید هستند- گاهی اوقات به عنوان راهی برای جلوگیری از دیورتیکولیت پیشنهاد می شوند. اما این توصیه از نظر علمی تأیید نشده است.

دیورتیکولیت

اگر این شرایط را داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

فقط درصد اندکی از افراد دیورتیکولیت عارضه دار خواهند داشت و تنها درصد کمی از آنها به جراحی نیاز دارند. در بیشتر موارد، حتی دیورتیکولیت پیچیده نیز با درمان به سرعت و به طور کامل برطرف خواهد شد. دیورتیکولیت نباید امید به زندگی شما را به طور کلی تحت تأثیر قرار دهد. تنها در صورت سوراخ شدن روده یا پارگی آبسه که بعید هستند، در معرض خطر عوارض تهدید کننده زندگی خواهید بود.

اگر دیورتیکولیت مدام عود کند چه باید کرد؟

اگر اصلاح رژیم غذایی و سبک زندگی از عود دیورتیکولیت جلوگیری نکرده باشد، ممکن است عوامل دیگری دخیل باشند که شما را بیشتر در معرض خطر قرار می دهند. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های مکرر قرار دارند و دیرتر بهبود می یابند. افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی بیشتر در معرض التهاب مزمن قرار دارند. حتی تعادل باکتری های مختلف درون روده شما ممکن است ایمنی روده شما را تحت تأثیر قرار دهد.

پزشکان همیشه نمی دانند که چرا دیورتیکولیت همچنان در برخی افراد عود می کند. اما اگر بیش از یک مرتبه عود کرده باشد، و اگر حداقل یک مرتبه عوارض داشته باشد، ممکن است برای رفع آن، برش انتخابی روده را پیشنهاد کنند. به این معنا که بخش کوچکی از روده بزرگ که باعث ایجاد مشکل شده است برداشته می شود. اگر مشکل شما اورژانسی نیست، احتمالاً می توانید این کار را به عنوان یک جراحی یک مرحله ای بدون کولوستومی انجام دهید.

دیورتیکولیت

آماده شدن برای ملاقات با متخصص داخلی

ممکن است به پزشک متخصص در زمینه اختلالات دستگاه گوارش (متخصص گوارش یا داخلی) ارجاع داده شوید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

• مراقب هرگونه محدودیت قبل از مراجعه باشید، مانند نخوردن غذای جامد در روز قبل از مراجعه.
• علائم خود را یادداشت کنید، از جمله علائمی که ممکن است با علت مراجعه شما نامرتبط به نظر برسند.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های خود تهیه کنید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایط را یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود را یادداشت کنید.
• از یکی از اقوام یا دوستان خود بخواهید که شما را همراهی کند تا به شما کمک کند آنچه دکتر می گوید را به خاطر بسپارید.

پرسش هایی خود را برای پرسیدن از دکتر یادداشت کنید. پرسش هایی که باید از پزشک خود بپرسید:

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات به آمادگی خاصی نیاز دارند؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند؟
• آیا دیورتیکولیت عود خواهد کرد؟
• آیا باید مواد غذایی را از رژیم غذایی خود حذف یا به آن اضافه کنم؟
• من بیماری دیگری دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با یکدیگر مدیریت کنم؟

علاوه بر پرسش هایی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در مطرح کردن پرسش های دیگر که در حین ملاقات به ذهن شما خطور می کنند تردید نکنید.

دیورتیکولیت

از پزشک خود چه انتظاری دارید؟

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است به شما کمک کند وقت بیشتری برای مرور نکاتی بگذارید که می خواهید زمان بیشتری را برای آنها صرف کنید. ممکن است از شما سؤال شود:

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید و شدت آنها چقدر بود؟
• آیا علائم شما مداوم بوده اند یا گاه به گاه؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می دهد یا بدتر می کند؟
• آیا شما تب داشته اید؟
• چه داروها و مسکن هایی مصرف می کنید؟
• آیا در هنگام ادرار درد داشته اید؟
• آیا تا به حال آزمایش غربالگری سرطان روده بزرگ (کولونوسکوپی) انجام داده اید؟

سخن پایانی

دیورتیکولیت یکی از عوارض نه چندان شایع دیورتیکولوز است. دیورتیکولیتی که باعث بروز عوارض خاص شود حتی کمتر شایع است. اما اگر برای شما اتفاق بیفتد، ممکن است به مراقبت فوری نیاز داشته باشید. برای علائم دیورتیکولیت فوراً به پزشک مراجعه کنید. آنها متوجه خواهند شد که شما به چه نوع درمانی نیاز دارید و آیا می توانید آن را با خیال راحت در منزل درمان کرد یا اینکه برای درمان باید در بیمارستان بستری شوید.